تا قرن یازدهم میلادی، کارتهای بازی در سراسر قاره آسیا گسترش یافته و بعداً وارد مصر شدند. قدیمی ترین کارتهای بازمانده در جهان چهار قطعه موجود در مجموعه Keir و دیگری در موزه Benaki است. قدمت آنها به قرن دوازدهم و سیزدهم میلادی (دوره های اواخر فاطمی ، ایوبی و اوایل مملوک) می رسد.
بسته کاملی از کارتهای بازی Mamluk متعلق به قرن 15 و دارای ظاهری مشابه با کارتهای فوق در سال 1939 توسط Leo Aryeh Mayer (لئو آریه مایر) در کاخ توپکاپی، استانبول کشف شد. این یک مجموعه کامل نیست و در واقع از سه بسته مختلف، احتمالاً برای جایگزینی کارت های از دست رفته تشکیل شده است. بسته Topkapı در اصل 52 کارت، شامل چهار دست ورق بود: چوگان، سکه، شمشیر و فنجان. هر دست ورق شامل ده کارت خال‌دار و سه کارت عکس به نام های malik (پادشاه)، nā’ib malik (نایب‌الصلطنه یا معاون پادشاه) و Thānī nā’ib (معاون دوم یا معاون) بود. thānī nā’ib یک عنوان از بین رفته است ، بنابراین ممکن است در اولین نسخه ها نباشد. بدون این عنوان، دست‌های ورق مملوک از نظر ساختاری همان دست‌های ورق Ganjifa (گنجیفا) خواهند بود. در حقیقت، کلمه “Kanjifah” در عربی معنی پادشاه شمشیر‌ها را می‌دهد و هنوز هم در بخش هایی از خاورمیانه برای توصیف کارتهای بازی مدرن استفاده می شود. تاثیرگزاری شرق بیشتر می تواند توضیح دهد که چرا مملوک ها ، که بیشتر آنها Kipchaks (کیپچاکس) ترکی آسیای میانه بودند، فنجان های خود را tuman (تومن) می نامند که به معنی بی شمار در زبان های ترکی ، مغولی و Jurchen (ژورچن) است. ویلکینسون فرض کرد که جام ممکن است از وارون کردن نماد چینی و ژورچن برای بی شمار (万) گرفته شده باشد.
کارتهای عکس مملوک نقوش انتزاعی یا خطاطی را نشان می دادند و افراد را به دلیل آئین های مذهبی که در اسلام سنی وجود داشت به تصویر نمی کشیدند، هرچند که هر کارت اعتبار‌عکس مربوطه را داشت. Nā’ib به صورت nahipi در فرانسوی، naibi در ایتالیایی و naipes در اسپانیایی راه یافت، که هنوز هم در کاربرد مشترک دارد. عکس‌های روی کارتهای خال دار در دو دست ورق نشان می‌دهد که آنها دارای رتبه بندی معکوس بودند، ویژگی ای که در madiao (مادیائو) ، ganjifa (گنجیفا) و بازی های قدیمی کارتهای اروپایی مانند ombre ، tarot و maw وجود دارد.
قطعه‌ای از دو ورقه جدا نشده از کارتهای سبک Moorish (موریش) به سبک مشابه اما ساده در اسپانیا یافت شد و قدمت آن به اوایل قرن پانزدهم بر می گردد.صادرات این کارت‌ها (از قاهره ، اسکندریه و دمشق) پس از سقوط مملوک‌ها در قرن شانزدهم متوقف شد. قوانین انجام این بازی‌ها از بین رفته‌اند اما اعتقاد بر این است که آنها بازی‌هایی ساده‌ای و بدون حقه بودند.
